Şubat ayı hüzünlü aylardan biridir. Türk Rock Müziğinin unutulmaz sanatçılarından Barış Manço, 1 Şubat 1999’da 56 yaşında, Cem Karaca, 8 Şubat 2004’te 59 yaşında iken aramızdan ayrıldı. Her iki sanatçımız da yaşadıkları devre damgalarını..
Şubat ayı hüzünlü aylardan biridir. Türk Rock Müziğinin unutulmaz sanatçılarından Barış Manço, 1 Şubat 1999’da 56 yaşında, Cem Karaca, 8 Şubat 2004’te 59 yaşında iken aramızdan ayrıldı. Her iki sanatçımız da yaşadıkları devre damgalarını vurmuşlardır. Kendilerini saygıyla anıyorum. Şarkıları halen dillerdedir. Bunlardan biri de, Cem Karaca’nın “Resimdeki Gözyaşları”, şarkısıdır. Bu şarkı, ilk defa 1968 yılında Cem Karaca tarafından yorumlandığında kendisine Apaşlar eşlik etmiştir. Şarkının sözleri Apaşlar grubunun kurucusu ve gitaristi Mehmet Soyarslan’a aittir.
Türk Rock Müziği klasikleri arasına giren bu şarkı güncelliğinden ve güzelliğinden bir şey kaybetmeden yeni nesiller tarafından da beğeniyle dinlenmeye devam ediyor. Müziği kadar şarkı sözleri de dinleyenleri etkiliyor. Ayrılıkların sonrasında bir özlemi dile getiriyor. Şimdi günümüzde o aşklar var mı? Yoksa her şey gibi aşklar da, çabuk mu tüketiliyor? İşte o şarkının ilk dizeleri:
Birgün belki hayattan
Geçmişteki günlerden
Bir teselli ararsın
Bak o zaman resmime
Gör akan o yaşları
Benden sana son kalan
Bir küçük resim şimdi
Cevap veremez ama
Ağlar yalnızlığına
Ve işte arda kalan
Bir avuç anı şimdi
Koyup da bir başına
Bırakıp gittin beni
Sen yalnız değilsin
Biliyorum neredesin
Bu üzerdi beni
Yaşasaydın ve görseydin
Birgün belki hayattan
Geçmişteki günlerden
Bir teselli arasın
Bak o zaman resmime
Gör akan o yaşları
Sadece aşk konusunda dökülmüyor gözyaşları. Savaşlarda ölen, yoksul ülkelerden kaçarken yollarda ölen insanlar için de dökülüyor. Terör saldırılarında, trafik kazalarında, salgın hastalıklarında ölenler için de dökülüyor. 21. asrın ilk çeyreğinde dünyamız çeşitli sorunlarla baş başa. Her ülke. kendi yurttaşlarının refahını, geleceğini düşünüyor. Dünyamız, dünün dünyası değil. Sade, basit yaşamıyoruz. Son model arabalar, konforlu evler, teknolojik ürünler baş döndürücü bir hızla hayatımıza girdi. Bir kısım insanlar onları elde etmeye uğraşırken, bir kısmı da ekmek bulmaya uğraşıyor. Bazıları için de iktidarda olmak çok büyük önem taşıyor. Yönetmek, diğerlerinden farklı olduğunu herkese göstermek bu kişiler için vazgeçilmez bir amaç oluyor. Bu hırs, insanoğlunun doğası gereği mi, yoksa bir kibrin sonucu mu? Ne olursa olsun, insanlığa faydalı olmak, bu dünyada hoş bir seda bırakmaktır, asıl olan.
YORUMLAR (İLK YORUMU SİZ YAZIN)