NECMİ MANDACI YAZDI:GURBETÇİ – ALMANCI TRENLERİ

Saygıdeğer Demiryolu Çocukları ağbilerim, ablalarım, kardeşlerim. Trenyolları, denizyolları, havayolları ve karayolları medeniyetlerin gelip geçtiği yollardır. Uzunköprü tren istasyonumuzdan çok sayıda medeniyetler gelip geçmiştir. Bizler burada yaşadığımız için çok şanslıyız, çünkü çok sayıda milletin insanı ile tanışma fırsatımız olmuştur. İşçi göçü ile

yurt dışına giden gurbetçi, izine

gelende almancı olmuştur.

61 – 71 Yılları arasında çok sayıda vatandaşlarımız hususi tren ile Almanya’ya gitmişlerdir.

Çünkü hususi olarak gidenler önceden belirlenen fabrikalarda

hemen işe başlamışlardır. 3 -4 yıl

çalıştıktan sonra özlemler başlamış ve eşini dostunu görmek için trenle, özel taksisi ile

hava ve deniz yoluyla izine gelmeye başlamışlardır, tabi bizlerde Almanya trenini dört gözle beklemeye başlamışızdır.

Makinist Remzi BÖLÜKBAŞ abimiz ve ateşçi Hasan ÇETİN abimiz Pityon sınır kapısına gelen

yolcu vagonlarını almak üzere treni son hızla Yunanistan’ a doğru haraket ettirir. İstasyon halkı ve satıcılarımız treni karşılamak üzere hazır beklerler.

Kisa bir beklemeden sonra hareket memuru Mustafa ALTAY

abimiz gar binası önünde duran

Çan’a tokmağı vurarak trenin Pityon dan hareket ettiğini bildirir

11 km.lik yolu yarım saatte gelen

10 vagonlu yolcu tren istasyonda

durur ve pencerelerden sarkan

vatandaşlarımız ” Burası Türkiye mi ” diye sorarlar, bizde evet deyince şükrederler, bazılarının

aşağıya inip toprağı örtüklerinide

görmüşüzdür.

Hani gurbetçi, Almancı diyoruz ya, ekmek parası uğruna

memleketten binlerce km. uzağa

gidip memleket hasreti çeken onlardır. Yardım etme konusunda

çok cömerttirler. Savaşta, barışta,

doğal afetlerde ülkemize yaptıkları yardımlar çoktur.

Bu arada satışlarımız son hızla devam ediyor, abi yoğurt kaç para diye soruyor, bende 1 lira diyorum, bana 1 mark veriyor

para üstü vermeye çalışırken neden diyor, abi 1 mark ikibuçuk

lira üstünü vericem diyorum, üstü

kalsın diyor sevincimiz bir kat

daha artıyor.

Cömerttirler demiştim, bizlere

çikolata, şeker, meyve, kalem ve

oyuncak verirlerdi.

İşlemler devam ederken ne kadar banka temsilcisi varsa hepsi istasyona kapak atıp Almancılarımızın markalarını bankalarına yatırmaları için teşfik

ediyorlardı. Bizlerede eşantiyon olarak takvim, anahtarlık, cüzdan ve kumbara veriyorlardı.

Trenin kalkışı ile satış yapanlar yine mutlu oluyor ceplerimiz markla doluyordu. Seyretmek için

gelenlerde sakin sakin evlerine

dönüyordu, çünkü bu sefer ocağın

altını kapatmışlar yanacak bir şey

yoktu, tecrübe tecrübedir. Bu döngü istasyonumuzda günler ve

aylarca devam etti, ceplerimiz

mark ve dolarla doldu, babalarımıza”Baba bana para ver”

demedik.

Türk insanı gittiği yere kendi

kültürünüde götürmüş, yaşam

tarzı ile de yabancı insanlara örnek olmuşlardır. Bir Alman medyası Türkler için ” Biz işçi

getirdik onlar insan çıktı ” diyerek

ne kadar değerli bir millet olduğumuzu belirtmiştir. Bu da

bizim medeniyetimiz olsa gerek.

Gurbetçilerimiz giyim konusunda da çağa ayak uydur-

muşlardır.Fötr şapka ve kenarına

tüy takmak konusu ise, aslında

Almanların kültüründe böyle bir

şey yokmuş, Almanya’nın belli bir

bölgesinde küçük bir toplumun

200 yıllık bir geleneğimiş. Her tüy

renginin bir uğuru olduğuna inanı-

lırmış, bu da “Tüylerden Gelen Ruh Mesajları “ymış. Örneğin

Sarı Tüy ; Herşey Yolunda,

Pembe Tüy; Sevgi ve Mutluluk,

Kırmızı Tüy; Aşk ve Cazibeymiş,

anlıyacağınız her rengin bir anlamı varmış.Şapkaya tüy takma

yokta tüylü şapka alınıyormuş,

anlamını bilende var bilmeyende.

Şapkasında tavuskuşu tüyü olan

birini görürseniz “Para Durumu

Harika ” demekmiş.

Eee birde çantalı radyo ile gezmek var,okadar da hava olsun

Kahvehanede çaylar almancıdan ,

Lokantada yemekler almancıdan,

Pastanede tatlılar almancıdan

garibim bi geldiğine pişman birde

gelmediğine.

Saygıdeğer demiryolu çocukları şimdilik bu kadar.

Kalın sağlıcakla.

Necmi MANDACI